Szlak do Gásadalur
Czas przejścia: około 2,5h
Trudność: szlak o stromych podejściach i zejściach, prowadzący przez obszar o bardzo zmiennej pogodzie. Trudny
Długość: 3,5 km
Przed wyjściem na szlak
Na szlak nie wybierajcie się zbyt późno. Latem zmrok na Wyspach Owczych zapada między 2:00 a 3:00 w nocy, więc ciemność nie będzie problemem. Problemem może być za to powrót z Gásadalur po diametralnej zmianie pogody, która odetnie Wam możliwość ponownego wejścia na szlak. Wycieczkę do Gásadalur powinniście zaplanować tak, aby w okolicy 18:00 szykować się już do powrotu. W przypadku złej pogody do 18:00 z dużym prawdopodobieństwem złapiecie „okazję”, a to miłe doświadczenie móc porozmawiać z mieszkańcem Gásadalur o historii osady.
Jak dotrzeć do szlaku?
Szlak rozpoczyna się za miejscowością Bøur. Jeżeli korzystacie z komunikacji zbiorowej to czeka Was podróż autobusem linii 300. Niestety, linia 300 z Tórshavn do Sørvágur nie dojeżdżado Bøur. Czeka Was zatem 4 km spacer do Bøur wzdłuż północnego brzegu fiordu Sørvágsfjørður lub złapanie stopa, co bardzo mocno polecam. Tak czy inaczej tutaj znajdziecie rozkład jazdy autobusów linii 300. Z przystanku autobusowego w Bøur roztacza się wspaniały widok na Tindhólmur, warto więc zrobić tam chwilę przerwy. Przez Bøur biegną dwie drogi, północna będąca w pewnym sensie obwodnicą oraz południowa przecinająca miasteczko przez sam jego środek. Jeżeli korzystacie z auta powinniście wybrać
Bøur to jedno z najstarszych miejscowości na Wyspach Owczych z doskonale zachowaną farerską architektura, dlatego nie warto wspinać się na trasę północną, nawet kosztem pięknych widoków na Tindhólmur.
Około 2,5 km za Bøur wzdłuż drogi prowadzącej brzegiem fiordu docieramy do „Wrót Gásadalur”, czyli początku Gásadalstunnilin. To ta mała czarna kropka widoczna na zdjęciu powyżej =, Około 300 metrów na lewo od wejścia do tunelu wzdłuż małej doliny biegnącej w kierunku oceanu stoi tablica informacyjna będąca początkiem szlaku do Gásadalur.
Zagrożenia na szlaku
Miejscowe centrum informacji turystycznej, które postawiło tablicę informacyjną, zaleca pokonywanie szlaku w towarzystwie przewodnika i przyznam, że nie jest to ostrzeżenie na wyrost. Największym zagrożeniem jest pogoda, która na Wyspach Owczych zmienia się momentalnie. Jeżeli pokonujecie szlak po raz pierwszy, a pogoda jest mglista, sugeruję zawrócić. Widoczność podczas farerskiej mgły potrafi spaść do kilku metrów. W takich warunkach bardzo łatwo zgubić ścieżkę a ta wije się wieloma łukami i nawet w dobrą pogodę bywa niewidoczna. Szczególnym zagrożeniem są wtedy strome urwiska i kamienie spadające wzdłuż szlaku
Opis szlaku do Gásadalur
Pierwsza część szlaku wspina się stromo pod górę wzdłuż urwiska, którego wysokość robi niesamowite wrażenie. Jak na wyciągniecie ręki mamy przed sobą pióropusze Tindhólmur, a w oddali samotną Mykines. Pierwszym charakterystycznym punktem na szlaku będzie Liksteinurin (ang:Body stone), będący w przeszłości miejscem odpoczynku konduktów żałobnych ciągnących do Bøur. W Gásadalur do 1893 nie było bowiem cmentarza. Co ciekawe do 2005 roku 3 razy w tygodniu szlak pokonywał listonosz z pocztą dla mieszkańców Gásadalur.
Kolejnym punktem wędrówki jest źródło Keldan Vigda (pol:Błogosławione źródło), z którym wiąże się legenda. Jedno z niemowląt mieszkających w Gásadalur poważnie zachorowało. Podczas wędrówki przez góry do lekarza w Bøur, stan dziecka drastycznie się pogorszył. Chcąc dochować wymogów wiary chrześcijańskiej, ksiądz uczestniczący w tym wyścigu z czasem i górą, postanowił ochrzcić dziecko w źródełku na wypadek najgorszego. Po minięciu Keldan Vigda szlak wiedzie po górskiej równinie będącej zboczem Eysturtindur (714 m.n.p.m).
Po krótkim podejściu dotrzecie na najwyższy punkt szlaku, z którego roztacza się wspaniały widok na Gásadalur. Na szczycie zazwyczaj gwałtownie wieje, a szkoda bo widok z tego miejsca na dolinę Gásadalur położoną 350 metrów niżej, robi niesamowite wrażenie. Kolejny etap szlaku należy do najniebezpieczniejszych. Ścieżka gwałtownie opada w dół prowadząc w swej szczytowej części rynnami, po których zsuwa się zwietrzała skała. Mając na nogach klapki, trampki czy obcasy robimy chwile przerwy, dzwonimy do najbliższych (na Owcach nie ma miejsc bez zasięgu telefonii komórkowej) krótki rachunek sumienia i idziemy dalej. W dolnej część szlaku czekają na nas ostre zakosy. Warto się tam zatrzymać podziwiając Gásadalurr, Mykines oraz górującą nad doliną Heinanøva o wysokości 612 m.n.p.m.
Łukasz Łach | Faroe.pl
Zdjęcia: Paulina Leszczyńska, Krzysztof Kurek, Zofia & Sławek Jankowscy